Mijn werk als schrijver zit erop. De laatste correcties zijn gedaan en naar de uitgever gestuurd. Tegelijkertijd heeft een corrector het manuscript nog een minutieus doorgenomen. Het blijft opvallend hoeveel je tijdens zo’n laatste ronde nog ziet: twee keer het woordje ‘was’ achter elkaar. Een spatie waar die niet moet staan. Een een s’je te veel of te weinig. En natuurlijk nog wat afbrekingen die niet helemaal mooi zijn.
Maar nu is het klaar. Het is niet uit te sluiten dat er nog een foutje ongezien blijft, maar het moet genoeg zijn. Er is door verschillende mensen uitgebreid naar gekeken. Ik heb mijn eigen manuscript meer dan tien keer doorgenomen. Het is tijd om het manuscript los te laten en het boek te verwelkomen. Want een dezer dagen spreken we niet meer over een manuscript, maar over een boek. Het heeft een tijd geduurd, maar het is allemaal wel met de grootst mogelijke zorg gebeurd: het kiezen van de definitieve titel, het maken van het omslag, het corrigeren van de tekst, het opmaken en zetten van de tekst…
Een nieuwe tijd is aangebroken. Een tijd waarin niet meer aan het manuscript wordt gesleuteld, maar natuurlijk wel aan de promotie van het boek dat binnen enkele weken als ‘Bloedgeld’ op de boekenmarkt verschijnt. Samen met de uitgever heb ik om tafel gezeten om de promotieacties rondom de verschijning van mijn debuutthriller te bespreken. Natuurlijk voer ik zelf al maanden campagne op Facebook, op deze website en via de goed bekeken boektrailer.
Een straks natuurlijk de boekpresentatie hier in Velp. Hét officiële moment waarop Bloedgeld gelanceerd gaat worden. Een uitnodiging aan de aandeelhouders en overige belangstellenden volgt, maar woensdag 30 mei kun je alvast vrijhouden in je agenda. Ik denk dat ik maar vast op het signeren ga oefenen. Eh, hoe doe je dat eigenlijk, dat signeren?